Vandaag is het eindelijk zover, Na een weekje vakantie gaan we voor de eerste keer tijdens dit bezoek naar de school. Het is bloedheet en onweersluchten hangen dreigend in de verte. Later op de dag zullen we een stevige onweersbui krijgen. Op de school vangt Naomi, de projectleidster, ons op. Ze klaagt ook over de hitte en de hoge luchtvochtigheid van deze dag.
Het gaat goed op de school. In de keuken (een belangrijke donatie van KLM-personeel) wordt heerlijk rijst met kerrie en kip gekookt, en in de klassen wordt zeer serieus les gegeven. Dat blijkt ook wel uit de resultaten van het afgelopen schooljaar. Liefst 11 kinderen konden (meestal vroegtijdig) de school verlaten om door te gaan naar een normale Zuid Afrikaanse school. Weer een mooi resultaat, dat aangeeft, dat het niet alleen om opvang gaat maar ook om serieus onderwijs. De leraressen Veronica, Lizalia, Diane en Julia hebben de wind er goed onder en het is muisstil in de klassen. Veronica vertelde overigens ook nog, dat de Tereo kinderen het op hun nieuwe Zuid Afrikaanse school heel goed doen!
Het gaat goed op de school. In de keuken (een belangrijke donatie van KLM-personeel) wordt heerlijk rijst met kerrie en kip gekookt, en in de klassen wordt zeer serieus les gegeven. Dat blijkt ook wel uit de resultaten van het afgelopen schooljaar. Liefst 11 kinderen konden (meestal vroegtijdig) de school verlaten om door te gaan naar een normale Zuid Afrikaanse school. Weer een mooi resultaat, dat aangeeft, dat het niet alleen om opvang gaat maar ook om serieus onderwijs. De leraressen Veronica, Lizalia, Diane en Julia hebben de wind er goed onder en het is muisstil in de klassen. Veronica vertelde overigens ook nog, dat de Tereo kinderen het op hun nieuwe Zuid Afrikaanse school heel goed doen!
Er zijn nu 42 kinderen ingeschreven en er komen er misschien nog bij. De plaatsen van de schoolverlaters zijn dus weer aangevuld met nieuwe kinderen. Ook nu zijn er weer kinderen van 10-12 jaar, die nog nooit een school hebben bezocht. Het is heel triest, maar ze krijgen nu door Tereo tenminste een kans. De allerkleinsten zijn natuurlijk emotioneel voor ons weer het schattigst. Spelenderwijs worden de eerste beginselen in lezen en rekenen bijgebracht. Vlak voor ons vertrek is de lunchpauze. De kinderen halen hun bordje in de keuken, pakken een stoel en gaan keurig aan de tafels (gesponsord door Annemarie en Wim) zitten eten. Een aantal jaren terug zaten ze nog op de grond te eten.
We gaan vervolgens naar het LRP (het Tereo Life Readiness Program). Naomi vertrekt gelijk met ons, ze moet er ook naar toe. We missen de grote inspirator van dit programma Charlie Bruintjies. Hij is sinds een paar dagen ziek (met oogklachten). Naomi verwacht hem maandag weer terug. Maar we treffen natuurlijk wel Lydia aan, die meestal de meisjes onder haar hoede heeft. Daarnaast is er een nieuwe leerkracht bij. De naam weet ik niet meer, maar hij maakt een geweldig goede indruk. Hij geeft de jongens les, met behulp van een flip-over en een bord, maar hij schijnt ook heel handig in vaardigheden te zijn. Het is een Zimbabwaan, net als het andere nieuwe gezicht, Lissi, die de zorg voor de keuken heeft en daarbij de leerlingen nog wat les geeft ook. Ze is een asielzoekster, en hoopt in juni definitief asiel te krijgen. De kinderen herkennen ons meteen als we binnenkomen. Het is dus weer hug, hug, hug …. We vinden het zelf ook prachtig.
We gaan vervolgens naar het LRP (het Tereo Life Readiness Program). Naomi vertrekt gelijk met ons, ze moet er ook naar toe. We missen de grote inspirator van dit programma Charlie Bruintjies. Hij is sinds een paar dagen ziek (met oogklachten). Naomi verwacht hem maandag weer terug. Maar we treffen natuurlijk wel Lydia aan, die meestal de meisjes onder haar hoede heeft. Daarnaast is er een nieuwe leerkracht bij. De naam weet ik niet meer, maar hij maakt een geweldig goede indruk. Hij geeft de jongens les, met behulp van een flip-over en een bord, maar hij schijnt ook heel handig in vaardigheden te zijn. Het is een Zimbabwaan, net als het andere nieuwe gezicht, Lissi, die de zorg voor de keuken heeft en daarbij de leerlingen nog wat les geeft ook. Ze is een asielzoekster, en hoopt in juni definitief asiel te krijgen. De kinderen herkennen ons meteen als we binnenkomen. Het is dus weer hug, hug, hug …. We vinden het zelf ook prachtig.
Ik heb een hoop breiwol, breinaalden e.d. gekregen. Ze zijn er erg blij mee. Ik praat alleen nog wat verder met Lydia. Ze is bezig met een project over seksuele voorlichting voor de meisjes. De meisjes hebben het zwaar in de townships. Ze slapen in kleine “huisjes”, vaak met meerderen in een bed, soms bij andere familieleden. Het afgelopen weekend is (weer) een meisje verkracht, die nu getraumatiseerd bij het Tereo LRP rondloopt. Die wordt door Lydia opgevangen. Ook moeten de meisjes allemaal precies aangeven als ze ongesteld zijn. Zijn ze over tijd, dan wordt meteen ingegrepen. Als ik de verhalen van Lydia hoor, druppen de tranen op mijn laptop. Een ander probleem is, dat meisjes soms een kind willen, omdat ze geen pop hebben. Of ze hebben een tienervriendin in de township die ook zo’n leuk baby’tje heeft. Lydia praat urenlang met de meisjes en merkt ook, dat het resultaat heeft. Overigens krijgen de jongens, behalve vaardigheidstraining, ook lessen in levensoriëntatie.
Om een uur of twee gaan we naar huis. Met een tevreden gevoel. Maandag en woensdag hebben we weer rondleidingen, maar ik weet nu al, dat de mensen uit Nederland ons project geweldig zullen vinden. Maar daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten