Teun en Hannie zijn een dagje naar Hout Bay geweest. Daar hebben ze een oud-collega ontmoet en gezamenlijk geluncht. Hun enthousiaste verhaal over het Tereo project werd warm ontvangen, ze wilden graag eens komen kijken. Sietse heeft meteen met ze gebeld, en met veel passen en meten konden we een tijdstip vinden. Ze komen op 4 maart naar de school. Zo zie je maar, waar een enthousiast verhaal toe kan leiden.
We hebben overigens nog een paar rondleidingen afgesproken, maar we schuiven, waar dat kan, zoveel mogelijk door naar een later tijdstip, als Teun en Hannie weer in Nederland zijn.
donderdag 24 februari 2011
Dinsdag 22 februari 2011
Het is de laatste dagen wat rustig geweest met Tereo. Wel veel telefoontjes, met Naomi, met Colin. Ook nog op bezoek bij Lloyd en Ricci. Zij waren mede-oprichters van Tereo in 1999, en Ricci is jarenlang projectleider geweest. Maar we hebben een paar heerlijke “vrije dagen” achter de rug. Vandaag is het weer een echte Tereo dag. Na de golf in Strand rijden we nog even bij de school langs. Het is 1 uur geweest, de kinderen gaan net weg. We willen even met Naomi praten, maar ze heeft eigenlijk geen tijd. Als ik vraag, waarom niet, neemt ze me mee naar de gemeenschapsruimte. Daar zitten alle Tereo medewerkers, van de school, van Tereo Home en van het LRP, met z’n allen aan een feestelijk gedekte tafel. Het blijkt een surprise party te zijn voor Naomi. Het is haar (60-ste) verjaardag. We worden meteen uitgenodigd om aan te schuiven, maar dat vinden we niet passend. We feliciteren Naomi natuurlijk, begroeten alle mensen en vertrekken weer. Het was goed om al die mensen eens bij elkaar te zien.
Sietse heeft natuurlijk wat foto’s gemaakt, maar heeft zijn kabeltje vergeten en kan ze niet in de computer zetten. Foto volgt dus later.
Ondertussen heeft Piet alweer gebeld. Hij en Marianne zijn gisteren in Zuid Afrika aangekomen en zullen tot medio april blijven. Ze komen voor een “sundowner” meteen naar ons toe, maar ook om te worden bijgepraat over Tereo zaken. Ze hebben komende vrijdag een afspraak met Colin, de voorzitter van Tereo. Na een gezellige borrel in onze tuin wordt het gesprek voortgezet op het terras van het Erinvale Hotel.
Sietse heeft natuurlijk wat foto’s gemaakt, maar heeft zijn kabeltje vergeten en kan ze niet in de computer zetten. Foto volgt dus later.
Ondertussen heeft Piet alweer gebeld. Hij en Marianne zijn gisteren in Zuid Afrika aangekomen en zullen tot medio april blijven. Ze komen voor een “sundowner” meteen naar ons toe, maar ook om te worden bijgepraat over Tereo zaken. Ze hebben komende vrijdag een afspraak met Colin, de voorzitter van Tereo. Na een gezellige borrel in onze tuin wordt het gesprek voortgezet op het terras van het Erinvale Hotel.
woensdag 16 februari 2011
Dinsdag 15 februari 2011
Vroeg uit de veren, ik heb tijd nodig om me voor te bereiden voor de golf. We slaan om iets over achten af. Na afloop zijn we behoorlijk afgepeigerd en gaan snel naar huis. Snel in de pool, want vanmiddag komt onze vriend en leraar van het LRP Charlie Bruintjies op bezoek.
We hadden elkaar i.v.m. zijn oogproblemen nog niet gezien en constateren dat het beter met hem gaat. We omhelzen elkaar. Ons gesprek gaat natuurlijk over de kinderen en mijn emoties slaan weer op hol als het om (onze) kinderen gaat. We willen ze zo graag een goede plaats in het leven geven, het moet lukken.
Charlie blijft anderhalf uur, daarna kunnen we eindelijk een beetje uitrusten en samen napraten. Weer een dag Tereo, we blijven vanavond gewoon ouderwets thuis en ik lig om half tien in bed omdat ik gewoon doodmoe ben.
We hadden elkaar i.v.m. zijn oogproblemen nog niet gezien en constateren dat het beter met hem gaat. We omhelzen elkaar. Ons gesprek gaat natuurlijk over de kinderen en mijn emoties slaan weer op hol als het om (onze) kinderen gaat. We willen ze zo graag een goede plaats in het leven geven, het moet lukken.
Charlie blijft anderhalf uur, daarna kunnen we eindelijk een beetje uitrusten en samen napraten. Weer een dag Tereo, we blijven vanavond gewoon ouderwets thuis en ik lig om half tien in bed omdat ik gewoon doodmoe ben.
Maandag 14 februari 2011
Sietse is vroeg naar de gym, we hebben om 10 uur een afspraak met Colin, de voorzitter van het Zuid Afrikaanse Tereo bestuur. De bedoeling is dat we bijpraten . We doen dit in het restaurantje waar we meestal afspreken en beginnen met de heerlijkste cappuccino die je in Somerset kunt krijgen. Colin is gewoon een nuchtere, helder denkende bestuurder, die de dingen goed op een rijtje heeft. Over en weer klikt het weer als vanouds.
We constateren dat het op de school erg goed gaat en dat er op het LRP soms nog wel wat aanloop problemen zijn, maar dat komt wel goed. Belangrijk is dat de jongelui erg gemotiveerd zijn en daar gaat het tenslotte om.
Na afloop zeg ik tegen Sietse dat er geen dag voorbij gaat zonder met Tereo bezig te zijn. Volgend jaar zal dat niet anders zijn, ons enthousiasme blijft en de emotie ook. We constateren ook nu weer, dat we steeds meer over dit land aan de weet komen. We merken, dat we, hoe dan ook, of het nu over zwarte of blanke mensen gaat, onze culturen enorm verschillen. We kunnen daar overigens goed mee leven. Ik weet ook dat ik het niet mag vergelijken met het leven in Nederland. Hier zijn ze blij met bijna niks en wij zijn soms zulke betweters en klagen over van alles en nog wat, zonder ons echt over onze medemens te bekommeren. Gelukkig zijn er uitzonderingen.
We rijden na ons gesprek naar WedgeView, het Guesthouse van Anouk en Dave Bakker. Anouk is ook vrijwilligster bij Tereo. Ze is kinderpsychologe en begeleid één ochtend in de week individuele kinderen van de Tereo school. Hun Guesthouse ligt op een prachtige locatie in de buurt van Stellenbosch. Onder het genot van een drankje genieten we van de prachtige omgeving. We brengen een aantal flyers voor hen mee over Tereo, die ze aan hun gasten kunnen laten zien. Tereo is natuurlijk ook het onderwerp van het gesprek.
Al met al weer een goed bestede ochtend, we brengen de middag rustig door morgen gaan we erg vroeg golfen en wil ik een beetje uitgerust zijn.
We constateren dat het op de school erg goed gaat en dat er op het LRP soms nog wel wat aanloop problemen zijn, maar dat komt wel goed. Belangrijk is dat de jongelui erg gemotiveerd zijn en daar gaat het tenslotte om.
Na afloop zeg ik tegen Sietse dat er geen dag voorbij gaat zonder met Tereo bezig te zijn. Volgend jaar zal dat niet anders zijn, ons enthousiasme blijft en de emotie ook. We constateren ook nu weer, dat we steeds meer over dit land aan de weet komen. We merken, dat we, hoe dan ook, of het nu over zwarte of blanke mensen gaat, onze culturen enorm verschillen. We kunnen daar overigens goed mee leven. Ik weet ook dat ik het niet mag vergelijken met het leven in Nederland. Hier zijn ze blij met bijna niks en wij zijn soms zulke betweters en klagen over van alles en nog wat, zonder ons echt over onze medemens te bekommeren. Gelukkig zijn er uitzonderingen.
We rijden na ons gesprek naar WedgeView, het Guesthouse van Anouk en Dave Bakker. Anouk is ook vrijwilligster bij Tereo. Ze is kinderpsychologe en begeleid één ochtend in de week individuele kinderen van de Tereo school. Hun Guesthouse ligt op een prachtige locatie in de buurt van Stellenbosch. Onder het genot van een drankje genieten we van de prachtige omgeving. We brengen een aantal flyers voor hen mee over Tereo, die ze aan hun gasten kunnen laten zien. Tereo is natuurlijk ook het onderwerp van het gesprek.
Al met al weer een goed bestede ochtend, we brengen de middag rustig door morgen gaan we erg vroeg golfen en wil ik een beetje uitgerust zijn.
donderdag 10 februari 2011
Woensdag 9 februari 2011
Vandaag staat Sietse met een groen petje als herkenningsteken, op de parkeerplaats bij onze supermarkt. We hebben om half elf afgesproken met een tweetal echtparen, Els en Ben, en Margot en Luc. We gaan weer beide projecten bezoeken. Het belooft een heel warme dag te worden. Eerst dus weer naar de school, waar weer de nodige schrijfwaren worden overhandigd en dan komen er ook nog stroopwafels te voorschijn. Naomi is er vandaag niet, maar Sietse is een goede vervanger en legt buiten in de schaduw van een boom alles uit over Tereo. Dan de school in en de kennismaking met de kinderen en de onderwijzeressen. Ik verval in herhaling als ik zeg dat onze gasten onder de indruk zijn, ze stellen veel vragen en zijn super enthousiast. We zien nog even snel dat Susan met een moeder in gesprek is maar daar willen we niet bij zijn natuurlijk.
We vertrekken naar het LRP. Lydia (een van de teachers) ontvangt ons en geeft uitleg. De boys zitten rond de zelfgemaakte tafel en zijn o.a. met aardrijkskunde bezig. Op een zelfgemaakt kaartje moet ik aanwijzen waar Kaapstad ligt. Sietse vraagt een van de jongens aan onze gasten uitleg te geven over hun vorderingen, vooral over de houtbewerking, en hij doet het geweldig. Ik blijf nog even met de jongelui aan tafel zitten en beloof ze dat ik nog meer mijn best zal doen om Afrikaans te leren.
Nu naar boven, de meisjes zijn druk bezig en nu mag een van hen uitleg geven en dat doet ze op heel heldere wijze. Ook dit keer worden alle gemaakte producten getoond. De schriften mogen worden ingekeken, ze zijn er reuze trots op.
We nemen afscheid, de meisjes staan ons voor het raam na te zwaaien en wij praten nog even na, Het is inmiddels 35 graden geworden, dus gauw even boodschappen halen en naar huis voor een vrije middag die inmiddels alweer bijna om is. Ik zit binnen want buiten is het veel te heet.
We vertrekken naar het LRP. Lydia (een van de teachers) ontvangt ons en geeft uitleg. De boys zitten rond de zelfgemaakte tafel en zijn o.a. met aardrijkskunde bezig. Op een zelfgemaakt kaartje moet ik aanwijzen waar Kaapstad ligt. Sietse vraagt een van de jongens aan onze gasten uitleg te geven over hun vorderingen, vooral over de houtbewerking, en hij doet het geweldig. Ik blijf nog even met de jongelui aan tafel zitten en beloof ze dat ik nog meer mijn best zal doen om Afrikaans te leren.
Nu naar boven, de meisjes zijn druk bezig en nu mag een van hen uitleg geven en dat doet ze op heel heldere wijze. Ook dit keer worden alle gemaakte producten getoond. De schriften mogen worden ingekeken, ze zijn er reuze trots op.
We nemen afscheid, de meisjes staan ons voor het raam na te zwaaien en wij praten nog even na, Het is inmiddels 35 graden geworden, dus gauw even boodschappen halen en naar huis voor een vrije middag die inmiddels alweer bijna om is. Ik zit binnen want buiten is het veel te heet.
Dinsdag 8 februari 2011
We pikken Sjaak en Ciska om negen uur op in hun hotel. Zij gaan vandaag met onze gids en vriend Charles een lange rit maken, maar eerst dus naar Tereo. Charlie is er nog steeds niet en dus ontvangt Naomi ons. Ze geeft zeer helder uitleg hoe het er op het LRP aan toe gaat en we constateren hoe geordend alles er bij staat. Vooral de producten van de houtbewerking krijgen veel aandacht en de boys zijn er trots op. We geven ze veel complimenten en luisteren naar wat ze te vertellen hebben. Het blijven toch echte pubers, alleen met nare achtergronden. Ik heb net weer gehoord dat er weer een nieuwe drug is. Het is een namaak tattoo sticker, maar in de lijm zit een gevaarlijker stof die via de huid in het lichaam komt en die verslavend werkt. Ik schrik me rot.
Nu naar boven, waar de girls vol trots hun zelf gemaakte producten laten zien, zoals prachtige deurstoppers, schorten, kussens en mooie dozen. Ook de andere schoolresultaten worden geshowd en we zien echt resultaat. Het geeft ons een fijn gevoel. De kinderen vragen nog wanneer Marianne weer komt koken, dat vinden ze fantastisch.
Na het bezoek dragen we onze gasten over aan Charles, die overigens ook de rondleiding heeft bijgewoond, en gaan dankbaar naar huis om vanmiddag met Teun en Hannie een potje te gaan golfen in de hitte. Morgen krijgen we nog vier bezoekers uit Nederland en daarna een paar dagen rust.
Nu naar boven, waar de girls vol trots hun zelf gemaakte producten laten zien, zoals prachtige deurstoppers, schorten, kussens en mooie dozen. Ook de andere schoolresultaten worden geshowd en we zien echt resultaat. Het geeft ons een fijn gevoel. De kinderen vragen nog wanneer Marianne weer komt koken, dat vinden ze fantastisch.
Na het bezoek dragen we onze gasten over aan Charles, die overigens ook de rondleiding heeft bijgewoond, en gaan dankbaar naar huis om vanmiddag met Teun en Hannie een potje te gaan golfen in de hitte. Morgen krijgen we nog vier bezoekers uit Nederland en daarna een paar dagen rust.
Maandag 7 februari 2011
Vandaag halen we Sjaak en Ciska van de Zanden op in het Erinvale Estate Hotel, bij ons om de hoek. Zij zijn sponsors uit Nederland en zijn speciaal een paar dagen naar Kaapstad gevlogen om ons project te zien.
We vertrekken rond tienen en gaan als eerste naar de school. Ciska heeft veel kleurboeken, pennen en schriften bij zich. Ze zijn er, zoals gewoonlijk, op de school erg blij mee. Als we aankomen staat Naomi al op ons te wachten. Eerst de rondleiding door de school. De kinderen zijn serieus bezig, het onderwijs gaat gewoon door en er worden de nodige foto’s genomen. Sjaak en Ciska proberen wat Afrikaanse woorden te leren. We laten vol trots de keuken zien en stellen de beide koks voor die een lekker potje “kos” aan het voorbereiden zijn .
We krijgen koffie en thee aangeboden en hebben een verhelderend gesprek met de staf van de school. Susan, onze social worker, vertelt iets over haar werk en haar deel in de begeleiding van de kinderen. Daarbij komen vooral de achtergronden van de kinderen aan de orde. Ciska en Sjaak zijn zichtbaar onder de indruk.
Charlie, de leider en inspirator van het LRP project, is ziek en we hopen, dat hij er morgen weer is. We stellen dit bezoek dus uit tot morgen. We rijden onze gasten terug naar hun hotel, maar nemen onderweg nog een lichte lunch in Gordon’s Bay en praten nog wat na.
Onze gasten vinden het een welbestede dag en willen vanavond graag op tijd naar bed. Morgen hebben ze een druk programma en dan gaan we dus ook naar het LRP. Dus morgen meer.
We vertrekken rond tienen en gaan als eerste naar de school. Ciska heeft veel kleurboeken, pennen en schriften bij zich. Ze zijn er, zoals gewoonlijk, op de school erg blij mee. Als we aankomen staat Naomi al op ons te wachten. Eerst de rondleiding door de school. De kinderen zijn serieus bezig, het onderwijs gaat gewoon door en er worden de nodige foto’s genomen. Sjaak en Ciska proberen wat Afrikaanse woorden te leren. We laten vol trots de keuken zien en stellen de beide koks voor die een lekker potje “kos” aan het voorbereiden zijn .
We krijgen koffie en thee aangeboden en hebben een verhelderend gesprek met de staf van de school. Susan, onze social worker, vertelt iets over haar werk en haar deel in de begeleiding van de kinderen. Daarbij komen vooral de achtergronden van de kinderen aan de orde. Ciska en Sjaak zijn zichtbaar onder de indruk.
Charlie, de leider en inspirator van het LRP project, is ziek en we hopen, dat hij er morgen weer is. We stellen dit bezoek dus uit tot morgen. We rijden onze gasten terug naar hun hotel, maar nemen onderweg nog een lichte lunch in Gordon’s Bay en praten nog wat na.
Onze gasten vinden het een welbestede dag en willen vanavond graag op tijd naar bed. Morgen hebben ze een druk programma en dan gaan we dus ook naar het LRP. Dus morgen meer.
vrijdag 4 februari 2011
Donderdag 3 februari 2011 (2)
Vandaag is het eindelijk zover, Na een weekje vakantie gaan we voor de eerste keer tijdens dit bezoek naar de school. Het is bloedheet en onweersluchten hangen dreigend in de verte. Later op de dag zullen we een stevige onweersbui krijgen. Op de school vangt Naomi, de projectleidster, ons op. Ze klaagt ook over de hitte en de hoge luchtvochtigheid van deze dag.
Het gaat goed op de school. In de keuken (een belangrijke donatie van KLM-personeel) wordt heerlijk rijst met kerrie en kip gekookt, en in de klassen wordt zeer serieus les gegeven. Dat blijkt ook wel uit de resultaten van het afgelopen schooljaar. Liefst 11 kinderen konden (meestal vroegtijdig) de school verlaten om door te gaan naar een normale Zuid Afrikaanse school. Weer een mooi resultaat, dat aangeeft, dat het niet alleen om opvang gaat maar ook om serieus onderwijs. De leraressen Veronica, Lizalia, Diane en Julia hebben de wind er goed onder en het is muisstil in de klassen. Veronica vertelde overigens ook nog, dat de Tereo kinderen het op hun nieuwe Zuid Afrikaanse school heel goed doen!
Het gaat goed op de school. In de keuken (een belangrijke donatie van KLM-personeel) wordt heerlijk rijst met kerrie en kip gekookt, en in de klassen wordt zeer serieus les gegeven. Dat blijkt ook wel uit de resultaten van het afgelopen schooljaar. Liefst 11 kinderen konden (meestal vroegtijdig) de school verlaten om door te gaan naar een normale Zuid Afrikaanse school. Weer een mooi resultaat, dat aangeeft, dat het niet alleen om opvang gaat maar ook om serieus onderwijs. De leraressen Veronica, Lizalia, Diane en Julia hebben de wind er goed onder en het is muisstil in de klassen. Veronica vertelde overigens ook nog, dat de Tereo kinderen het op hun nieuwe Zuid Afrikaanse school heel goed doen!
Er zijn nu 42 kinderen ingeschreven en er komen er misschien nog bij. De plaatsen van de schoolverlaters zijn dus weer aangevuld met nieuwe kinderen. Ook nu zijn er weer kinderen van 10-12 jaar, die nog nooit een school hebben bezocht. Het is heel triest, maar ze krijgen nu door Tereo tenminste een kans. De allerkleinsten zijn natuurlijk emotioneel voor ons weer het schattigst. Spelenderwijs worden de eerste beginselen in lezen en rekenen bijgebracht. Vlak voor ons vertrek is de lunchpauze. De kinderen halen hun bordje in de keuken, pakken een stoel en gaan keurig aan de tafels (gesponsord door Annemarie en Wim) zitten eten. Een aantal jaren terug zaten ze nog op de grond te eten.
We gaan vervolgens naar het LRP (het Tereo Life Readiness Program). Naomi vertrekt gelijk met ons, ze moet er ook naar toe. We missen de grote inspirator van dit programma Charlie Bruintjies. Hij is sinds een paar dagen ziek (met oogklachten). Naomi verwacht hem maandag weer terug. Maar we treffen natuurlijk wel Lydia aan, die meestal de meisjes onder haar hoede heeft. Daarnaast is er een nieuwe leerkracht bij. De naam weet ik niet meer, maar hij maakt een geweldig goede indruk. Hij geeft de jongens les, met behulp van een flip-over en een bord, maar hij schijnt ook heel handig in vaardigheden te zijn. Het is een Zimbabwaan, net als het andere nieuwe gezicht, Lissi, die de zorg voor de keuken heeft en daarbij de leerlingen nog wat les geeft ook. Ze is een asielzoekster, en hoopt in juni definitief asiel te krijgen. De kinderen herkennen ons meteen als we binnenkomen. Het is dus weer hug, hug, hug …. We vinden het zelf ook prachtig.
We gaan vervolgens naar het LRP (het Tereo Life Readiness Program). Naomi vertrekt gelijk met ons, ze moet er ook naar toe. We missen de grote inspirator van dit programma Charlie Bruintjies. Hij is sinds een paar dagen ziek (met oogklachten). Naomi verwacht hem maandag weer terug. Maar we treffen natuurlijk wel Lydia aan, die meestal de meisjes onder haar hoede heeft. Daarnaast is er een nieuwe leerkracht bij. De naam weet ik niet meer, maar hij maakt een geweldig goede indruk. Hij geeft de jongens les, met behulp van een flip-over en een bord, maar hij schijnt ook heel handig in vaardigheden te zijn. Het is een Zimbabwaan, net als het andere nieuwe gezicht, Lissi, die de zorg voor de keuken heeft en daarbij de leerlingen nog wat les geeft ook. Ze is een asielzoekster, en hoopt in juni definitief asiel te krijgen. De kinderen herkennen ons meteen als we binnenkomen. Het is dus weer hug, hug, hug …. We vinden het zelf ook prachtig.
Ik heb een hoop breiwol, breinaalden e.d. gekregen. Ze zijn er erg blij mee. Ik praat alleen nog wat verder met Lydia. Ze is bezig met een project over seksuele voorlichting voor de meisjes. De meisjes hebben het zwaar in de townships. Ze slapen in kleine “huisjes”, vaak met meerderen in een bed, soms bij andere familieleden. Het afgelopen weekend is (weer) een meisje verkracht, die nu getraumatiseerd bij het Tereo LRP rondloopt. Die wordt door Lydia opgevangen. Ook moeten de meisjes allemaal precies aangeven als ze ongesteld zijn. Zijn ze over tijd, dan wordt meteen ingegrepen. Als ik de verhalen van Lydia hoor, druppen de tranen op mijn laptop. Een ander probleem is, dat meisjes soms een kind willen, omdat ze geen pop hebben. Of ze hebben een tienervriendin in de township die ook zo’n leuk baby’tje heeft. Lydia praat urenlang met de meisjes en merkt ook, dat het resultaat heeft. Overigens krijgen de jongens, behalve vaardigheidstraining, ook lessen in levensoriëntatie.
Om een uur of twee gaan we naar huis. Met een tevreden gevoel. Maandag en woensdag hebben we weer rondleidingen, maar ik weet nu al, dat de mensen uit Nederland ons project geweldig zullen vinden. Maar daarover later meer.
donderdag 3 februari 2011
Donderdag 3 februari 2011
We zijn inmiddels in Somerset West aangekomen. Na een goede reis landden we om 05.30 uur veilig en op tijd op Cape Town International Airport, waarna Charles, een bevriende gids, ons veilig naar ons overnachtingsadres bracht. De dag werd besteed aan het ompakken en een beetje uitrusten van de nachtvlucht. De volgende dag vertrokken we voor een 8-daagse trip door Zuid Afrika. Naar het Oosten, naar Addo ElephantPark en Grahamstown via de Garden Route. Terug via de Kleine Karoo en Oudtshoorn. Eergisteren waren we weer terug in Somerset West.
In ons huis moest alles nog even op de goede plek worden gezet, allerlei zaken worden geregeld en de contacten met buren, vrienden en kennissen weer worden geactiveerd. Dat is nu grotendeels achter de rug. Vandaag gingen we voor de eerste keer naar Tereo. Over dit bezoek gaat het volgende bericht, dat morgen of overmorgen op de blog verschijnt.
In ons huis moest alles nog even op de goede plek worden gezet, allerlei zaken worden geregeld en de contacten met buren, vrienden en kennissen weer worden geactiveerd. Dat is nu grotendeels achter de rug. Vandaag gingen we voor de eerste keer naar Tereo. Over dit bezoek gaat het volgende bericht, dat morgen of overmorgen op de blog verschijnt.
Abonneren op:
Posts (Atom)